Άλλη μία πικρή ήττα σήμερα από την Καλαμάτα η οποία πλέον μας βάζει στα δύσκολα με την παραμονή να φαντάζει αν όχι
ακατόρθωτη πολύ δύσκολη.Παρόλα αυτά η ομάδα έχει δείξει σημάδια βελτίωσης χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα.
Και από εδώ ξεκινάει το δικό μας χρέος.
Ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ η ομάδα της καρδιάς και της γειτονιάς μας , η ομάδα στης οποίας τα γήπεδα όλοι βαρέσαμε την πρώτη μας βολή και κάναμε τα πρώτα μας τακλιν , η ομάδα με το ''Η'' και τις δάφνες στην καρδία που στο αντίκρισμα τους σε κατακλίζει δέος
και συγκεκριμένα το ποδοσφαιρικό της τμήμα που έχει προσφέρει μεγάλες χαρές και δόξες στους φιλάθλους της αλλά και γενικά στην περιοχή έχει την ανάγκη μας όσο ποτέ άλλωτε. Ένα τμήμα που όταν έπαιζε στο γήπεδο του ζωγράφου οι αντίπαλοι τρέμαν να μπούνε στον αγωνιστικό χώρο λόγω της ατμόσφαιρας που δημιουργούσαν οι οπαδοί της. Δεν ήταν λίγοι και οι οπαδοί που το σκεφτόντουσαν αρκετά πριν έρθουν στο γήπεδο ως φιλοξενούμενοι. Το ρεκορ εισητηρίων στην Β' Εθνική με ε τον Π.Α.Σ. Γιάννινα στις 21 Ιανουαρίου 1974 με 25.000 θεατές μέσα στο γήπεδο (21.343 κομμένα εισιτήρια) και άλλους 6.000 περίπου απ'έξω
κρατάει μέχρι στις μέρες μας και μας θυμίζει τις ένδοξες μέρες τόσο στο οπαδικό όσο και στο αθλητικό μέρος.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε αυτή η ομάδα έχει ανάγκη την στήριξη του κόσμου όσο ποτέ. Και πρέπει όλοι να συμβάλουμε
ούτως ώστε ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ μας να βγει από τις στάχτες που μας έριξε ο καρκινιάρης (Θωμάς) και να γίνει ξανά το καμάρι της περιοχής μας. Και αν κάποτε ήταν, ήταν γιατί είχε τον κόσμο του δίπλα για αυτό και έχει την ανάγκη μας. ΟΛΟΙ μαζί συσπειρωμένοι όσο ποτέ να στηρίξουμε την ομάδα
που αγαπάμε και κάποιοι ''αγαπήσατε αλλά ξεχνάτε εύκολα''.
Γιατί όπως συνηθίζουμε να λέμε.. ''Μπορεί να δοκιμάζουμε περισσότερες πίκρες από χαρές. Μπορεί το αύριο να είναι περισσότερο αβέβαιο παρά σίγουρο. Όμως όταν βλέπουμε την κιτρινόμαυρη φανέλα με το " Η" και τις δάφνες όλα τα άλλα ξεχνιούνται και τα συναισθήματα είναι μοναδικά.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις και τώρα.....δεν θα καταλάβεις ποτέ.Ίσως γιατί ποτέ δεν αγάπησες πραγματικά τον αθλητισμό. Ίσως γιατί το ενδιαφέρον σου σταματά εκεί που πέφτουν τα φώτα της δημοσιότητας και οι φανταχτερές φανέλες''
Support your local team...
ακατόρθωτη πολύ δύσκολη.Παρόλα αυτά η ομάδα έχει δείξει σημάδια βελτίωσης χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα.
Και από εδώ ξεκινάει το δικό μας χρέος.
Ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ η ομάδα της καρδιάς και της γειτονιάς μας , η ομάδα στης οποίας τα γήπεδα όλοι βαρέσαμε την πρώτη μας βολή και κάναμε τα πρώτα μας τακλιν , η ομάδα με το ''Η'' και τις δάφνες στην καρδία που στο αντίκρισμα τους σε κατακλίζει δέος
και συγκεκριμένα το ποδοσφαιρικό της τμήμα που έχει προσφέρει μεγάλες χαρές και δόξες στους φιλάθλους της αλλά και γενικά στην περιοχή έχει την ανάγκη μας όσο ποτέ άλλωτε. Ένα τμήμα που όταν έπαιζε στο γήπεδο του ζωγράφου οι αντίπαλοι τρέμαν να μπούνε στον αγωνιστικό χώρο λόγω της ατμόσφαιρας που δημιουργούσαν οι οπαδοί της. Δεν ήταν λίγοι και οι οπαδοί που το σκεφτόντουσαν αρκετά πριν έρθουν στο γήπεδο ως φιλοξενούμενοι. Το ρεκορ εισητηρίων στην Β' Εθνική με ε τον Π.Α.Σ. Γιάννινα στις 21 Ιανουαρίου 1974 με 25.000 θεατές μέσα στο γήπεδο (21.343 κομμένα εισιτήρια) και άλλους 6.000 περίπου απ'έξω
κρατάει μέχρι στις μέρες μας και μας θυμίζει τις ένδοξες μέρες τόσο στο οπαδικό όσο και στο αθλητικό μέρος.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε αυτή η ομάδα έχει ανάγκη την στήριξη του κόσμου όσο ποτέ. Και πρέπει όλοι να συμβάλουμε
ούτως ώστε ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ μας να βγει από τις στάχτες που μας έριξε ο καρκινιάρης (Θωμάς) και να γίνει ξανά το καμάρι της περιοχής μας. Και αν κάποτε ήταν, ήταν γιατί είχε τον κόσμο του δίπλα για αυτό και έχει την ανάγκη μας. ΟΛΟΙ μαζί συσπειρωμένοι όσο ποτέ να στηρίξουμε την ομάδα
που αγαπάμε και κάποιοι ''αγαπήσατε αλλά ξεχνάτε εύκολα''.
Γιατί όπως συνηθίζουμε να λέμε.. ''Μπορεί να δοκιμάζουμε περισσότερες πίκρες από χαρές. Μπορεί το αύριο να είναι περισσότερο αβέβαιο παρά σίγουρο. Όμως όταν βλέπουμε την κιτρινόμαυρη φανέλα με το " Η" και τις δάφνες όλα τα άλλα ξεχνιούνται και τα συναισθήματα είναι μοναδικά.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις και τώρα.....δεν θα καταλάβεις ποτέ.Ίσως γιατί ποτέ δεν αγάπησες πραγματικά τον αθλητισμό. Ίσως γιατί το ενδιαφέρον σου σταματά εκεί που πέφτουν τα φώτα της δημοσιότητας και οι φανταχτερές φανέλες''
Support your local team...
"Rude Boyz - Ultras Centro"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου